วิธีกอดใจตัวเอง เมื่อสัตว์เลี้ยงของเรากลับดาว ความรักและสายใยความสัมพันธ์ระหว่างเรากับสัตว์เลี้ยง ทำให้การลาจากเป็นเรื่องที่รับมือได้ยาก เป็นความเศร้าที่ไม่อยากนึกถึง ถึงแม้บางคนอาจจะได้เตรียมใจ ในช่วงที่ดูแลกันในระยะท้ายของชีวิต แต่ก็ไม่ง่ายที่ผ่านช่วงเวลาแห่งการสูญเสียนี้ไป เมื่อเขากลับดาว (Pets star) เราจะปล่อยเขาไปอย่างสงบ และกลับมาดูแลใจตัวเองได้อย่างไร ?

                   เรียนรู้การเข้าใจตนเองและยอมรับผ่าน 7 Stages of Grief ระยะแห่งการก้าวผ่านความสูญเสีย

หลังจากสูญเสีย ความความโศกเศร้าจะถาโถมซัดเข้ามาเป็นคลื่นใหญ่ลูกแรก ความรู้สึกใจสลายและไม่เชื่อต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อสัตว์แสนรักของเราจากไปนั้นเป็นลูปที่เกิดขึ้นซ้ำได้ (ความยาวนานขึ้นกับตัวบุคคล) เริ่มด้วยให้ตัวเองได้บรรเทาจากความสูญเสีย ยอมรับการอยู่เคียงข้างจากคนใกล้ตัว เลี่ยงภาพ วิดีโอในอดีตของสัตว์เลี้ยง การรับความเห็นและอารมณ์ในโซเชียลมีเดียที่ซ้ำเติมความเสียใจ ความคิดถึง

ระยะที่ 2 ความโกรธ (Anger) เมื่อผ่านช่วงเวลาแห่งการเจ็บปวดกับตัวเอง เราจะเริ่มมีมุมมองต่อสถานการณ์การสูญเสียสัตว์เลี้ยงที่มีความโกรธและการกล่าวโทษเกิดขึ้น โทษที่ในอดีตเราเลี้ยงเขามาไม่ดีพอ โทษตัวเองที่ทำพลาดในวันนั้น โทษคนรอบตัวหรือคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการสูญเสียหรืออุบัติเหตุ หรือแม้แต่อาจจะโทษสัตว์แพทย์ รวมถึงโทษสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือพระเจ้า แนวทางแห่งการก้าวผ่านระยะนี้ คือการทำใจของเราให้เบาลงเพื่อหยุดความคิดการกล่าวโทษ ความสับสนกับตัวเอง และให้เรายอมรับความห่วงใยหรือการโอบกอดจากคนใกล้ตัว

ระยะที่ 3 การเจรจาต่อรอง (Bargaining) เมื่อเราเริ่มมองความสูญเสียสัตว์เลี้ยงของตัวเองอย่างสงบขึ้น แม้ยังอาจยังทำใจไม่ได้ เราจะใช้วิธีการเริ่มมองหาเหตุผล ความคิดที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น “ดีแล้วที่เขาไปอย่างสงบ” “ตอนนี้คงวิ่งเล่นสบายใจบนดาวแล้ว” รวมถึงร้องขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือพระเจ้าถึงการบรรเทาความรู้สึกแย่ที่เกิดขึ้น ซึ่งระยะนี้การรับความคิดเห็นจากผู้อื่นอาจทำให้ดีขึ้น หรือทำให้เกิดการซ้ำเติมความเจ็บปวดได้ ให้เราระมัดระวังการรับอารมณ์และความคิดเห็นจากผู้อื่นที่มากเกินไปมาแบกไว้กับตัวเอง

ระยะที่ 4 ภาวะซึมเศร้า (Depression) ระยะแห่งความเสียใจกลับมาอย่างหนักหน่วงอีกครั้งที่เราจะรู้สึกดาวน์ ร้องไห้ เสียใจทุกครั้งที่อยู่คนเดียว กลับไปคิดถึงสัตว์เลี้ยง ความทรงจำต่าง ๆ ที่เคยอยู่ด้วยกัน เล่นด้วยกัน ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตนำไปสู่ช่วงเวลาของการแยกตัวและโดดเดี่ยว เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ผ่านไปได้ยาก และเราต้องการมีคนเคียงข้างหรือจิตแพทย์

ระยะที่ 5 การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น (The upward turn) เมื่อผ่านคลื่นใหญ่แห่งความเสียใจมาแล้วสองระยะ (ระยะแรกและระยะซึมเศร้า) ในจุดนี้จะเป็นขั้นตอนของการที่ความรู้สึกเริ่มจางและบรรเทาลง เราจะเข้าสู่ภาวะที่สงบ ผ่อนคลายใจมากขึ้น เริ่มมองสัจธรรมของชีวิต ธรรมชาติการตายของสัตว์ และเพื่อให้ภาวะนี้ยังดำเนินต่อ เราต้องรู้เท่าทันอารมณ์และความคิดของตัวเอง เมื่อความเศร้าหรือความคิดถึงสุดหัวใจกับสัตว์เลี้ยงวนกลับมา

ระยะที่ 6 การฟื้นฟูใจและก้าวต่อไป (Reconstruction and working through) ระยะนี้เราจะทำได้ดีขึ้นจากความรู้สึกเสียใจที่จางลงกว่าเดิม เราจะเริ่มรวบรวมใจกลับคืนมาได้ พร้อมกับมองเห็นวิธีการจัดการความรู้สึกในแบบของตัวเองเมื่อความรู้สึกคิดถึงอาวรณ์สัตว์แสนรักของเราผุดขึ้น ซึ่งช่วงนี้การให้ทั้งกำลังใจกับตัวเองและรับกำลังใจจากคนรอบข้าง จะช่วยเป็นอีกพลังให้เราเข้มแข็งขึ้น รวมถึงเรียนรู้การปล่อยวาง

ระยะที่ 7 ช่วงเวลาเวลายอมรับและความหวัง (Acceptance and hope) เป็นกระบวนการหลังจากจิตใจเราผ่านทุกระยะมาอย่างเต็มที่แล้ว กว่าจะมาถึงช่วงเวลาแห่งอย่างยอมรับอย่างถ่องแท้ว่า การจากไปเป็นเรื่องธรรมดา แต่ละคนอาจใช้เวลาไม่เท่ากัน ในการยอมรับและมองเห็นวิถีของชีวิตที่มีพบเพื่อจาก ตัวของเราเองและคนใกล้ตัวจะต้องไม่เร่งรีบที่จะทำให้เกิดสภาวะการยอมรับอย่างฝืนใจ

ซึ่งเมื่อความเสียใจผ่านไปทั้งหมด เราจะได้เห็นความสวยงามของการได้ใช้เวลาชีวิตร่วมกันกับน้องหมา น้องแมว และความเป็นไปได้ในอนาคตกับการเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่าเป็นการใช้ชีวิตต่อไปข้างหน้าที่เป็นสุข โดยไม่ได้มีเลี้ยงสัตว์เพิ่ม หรือมีเพิ่มแต่ไม่ได้รับเขามาแทนที่ ทุกอย่างจะเกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป

ขอให้เชื่อมั่นว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้แน่นอน